Η πρώτη ιατρική - ιστορική αναφορά για χορτοφαγία και μάλιστα ωμοφαγία προέρχεται από τον Έλληνα γιατρό Γαληνό και μάλιστα από το βιβλίο

του σχετικά με τις ιδιότητες των τροφών «Περί τῶν ἐν ταῖς τροφαῖς δυνάμεων». Λέει λοιπόν ο Γαληνός:

"Και γνωρίζω κάποιον νέο, ο οποίος ασκεί την ιατρική τέχνη στην Αλεξάνδρεια, ο οποίος κάθε ημέρα τρεφόταν μόνο με σιτάρι και φασόλια και μπιζέλια και λούπινα. Έτρωγε δε μερικές φορές και ελιές από τη Μέμφιδα και λάχανα και φρούτα, δηλαδή όσα τρώγονται χωρίς μαγειρική.

Γιατί είχε αποφασίσει να μην ανάβει φωτιά. Ήταν λοιπόν αυτός υγιής όλα εκείνα τα χρόνια και οι σωματικές του δυνάμεις δεν ήταν χειρότερες από ότι στην αρχή."

Ακολουθεί το αρχαίο κείμενο για όσους γνωρίζουν την αρχαία ελληνική γλώσσα.

Kαί τινα νεανίσκον οἶδα, κατά τήν Ἀλεξάνδρειαν ἰατρικήν τέχνην ἐξασκοῦντα, καθ΄ἑκάστην ἡμέραν ὂψῳ χρώμενον ἐτῶν τεττάρων μόνοις τούτοις, τήλοις λέγω καί φασήλοις καί ὤχροις καί θέρμης. Ἥπτετο δε πότε καί τῶν ἐκ τῆς Μέμφιδος ἐλαιῶν καί λαχάνων καί καρπῶν ὀλίγων, ὅσοι χωρίς ἐψήσεως ἐσθίονται. Προὔκειτο γάρ αὐτῷ μηδέν πῦρ ἀνάπτειν. Ὑγίαινε τ’ οὖν οὗτος ἐν ἅπασι ἐκείνοις τοῖς ἔτεσι καί τήν τοῦ σώματος ἕξιν οὐδέν τι χείρονα τῆς ἐξ ἀρχῆς ἔσχεν.

Γαληνός. «Περί τῶν ἐν ταῖς τροφαῖς δυνάμεων»