Το πρώτο ίσως κείμενο για την χορτοφαγία από τον Γαληνό
(2ος αιώνας μ.Χ., Αλεξάνδρεια Αιγύπτου)
Νέα Ελληνικά
Και κάποιον νεανίσκο (νεαρό) γνωρίζω, ο οποίος ασκεί στην Αλεξάνδρεια την ιατρική τέχνη, ο οποίος κάθε ημέρα επί τέσσερα χρόνια χρησιμοποιεί για φαγητό μόνο αυτά, σιτάρι και φασόλια και μπιζέλια και λούπινα. Έγγιζε δε κάποτε (πότε – πότε) και τις ελιές από την Μέμφιδα και λαχανικά και ολίγους καρπούς (φρούτα), όσους τρώγονται χωρίς ψήσιμο. Επειδή είχε αποφασίσει αυτός να μην ανάβει φωτιά. Ήταν λοιπόν αυτός υγιής καθ’ όλα εκείνα τα έτη και η κατάσταση του σώματός του δεν ήταν χειρότερη από ότι στην αρχή.
Γαληνός (129-199) Σχετικά με τις δυνάμεις των τροφών.
Αρχαία Ελληνικά
Kαί τινα νεανίσκον οἶδα, κατά τήν Ἀλεξάνδρειαν ἰατρικήν τέχνην ἐξασκοῦντα, καθ΄ἑκάστην ἡμέραν ὂψῳ χρώμενον ἐτῶν τεττάρων μόνοις τούτοις, τήλοις λέγω καί φασήλοις καί ὤχροις καί θέρμης. Ἥπτετο δε πότεκαίτῶνἐκτῆςΜέμφιδοςἐλαιῶνκαίλαχάνωνκαίκαρπῶνὀλίγων, ὅσοιχωρίςἐψήσεωςἐσθίονται. Προὔκειτογάραὐτῷμηδένπῦρἀνάπτειν. Ὑγίαινετ’ οὖνοὗτοςἐνἅπασιἐκείνοιςτοῖςἔτεσικαίτήντοῦσώματοςἕξινοὐδέντιχείρονατῆςἐξἀρχῆςἔσχεν.
Γαληνός. «Περί τῶν ἐν ταῖς τροφαῖς δυνάμεων»
